Κανένας δεν διαφωνεί με το σκεπτικό του ελέγχου και καλά κάνουν. Η
αγανάκτηση είναι στην εφαρμογή, όπου το *όλο* βάρος της απόδειξης
πέφτει στο φορολογούμενο χωρίς καμμία βοήθεια.
Εχω περίπτωση συνταξιούχου που όταν δούλεβε είχαι πολύ υψηλά και
σταθερά εισοδήματα και υπερ-δικαιολογεί τα εμβάσματα. Ο τύπος έφερε
ολες τις φορολογικές δηλώσεις από το 1970!, εκτός δύο ετών περιόδου
1990 , που δεν μπόρεσε να τις βρει, αν και δεν τις χρειαζόταν για να
δικαιολογήσει το έμβασμα. Όταν πήγε το φάκελο στην εφορία (επαρχίας):
και πού ξέρω εγώ τι έγινε αυτά τα δύο χρόνια κλπ, θα ρωτήσουμε, και
ακόμα περιμένει να του πούν αν θα τα δεχτούν ή όχι. Γιατί να μην
βοηθά η εφορία σε αυτή την περίπτωση να βρεθούν οι δηλώσεις; Δηλάδή
είναι σωστό να σου λέει περιμένω από σένα να έχεις καρτήσει τα πάντα,
ενώ η ίδια αποδέχεται οτι έχει δυσκολία να βρει τα δικά της αρχεια; Ο
συνταξιούχος αυτός, βλέποντας την τέλεια ανελαστικότητα εκ μέρους της
εφορίας να δεχτεί κάτι φαινομενικά προφανές, το οποίο ευκολα
επιβαβαιώνεται αν απλώς κοιταζε στα ίδια της τα αρχεία, είναι πλέον
πεποισμένος ότι 'προσπαθουν να του φανε τα λεφτα', και προσοπικά
πιστευω οτι ο εν λογω κύριος οχι μόνο δεν θα ξαναφέρει τα λεφτα του
όταν περάσει η κρίση, αλλά πιθανώς θα πάρει και τα υπόλοιπα που
πιθανως έχει.
No comments:
Post a Comment